Inshushinak | اینشوشی‌ناک

«اینشوشی‌ناک» در باور مردمان کهن ایلامی ساکن در شوش یکی از خدایان اصلی بوده که زیگورات چغازنبیل برای بزرگداشت او ساخته شده. وی ایزد محافظ شوش بوده و احتمالا نامش در لغت به معنای «ارباب شوش» باشد.
وی نقش مهمی به عنوان خدایی مرتبط با قدرت شاهی در قوانین رسمی بسیاری از سلسله های ایلامی ایفا کرده. پادشاه آتا-هوشو خود را چوپانِ اینشوشی‌ناک نامیده است.
او نیز مانند ایزد بین النهرینی، شاماش (شمس)، شاهد بر پیمان ها بوده. اینشوشی‌ناک، همچنین ارتباط نزدیکی با باورهای زندگی پس از مرگ داشته و در متون به اصطلاح تشییع جنازه شوش به عنوان قاضی، پس مرگ فرد، ظاهر می شده.
برخی از محققان معتقدند که باور به این ایزد در دوره هخامنشی، در میان ایرانیان جنوب غربی کمرنگ تر شد.

نگارش: ممد نقاش باشی

Inshushinak, perhaps literally meaning “Lord of Susa” was one of the major gods of the Elamites and the protector deity of Susa (An ancient city located in southwest Iran).
He played an important role as a god connected to royal power in the official ideology of many Elamite dynasties. King Atta-Hushu of the Sukkalmah dynasty called himself "the shepherd of the god Inshushinak."
He was also a divine witness of contracts, similar to Mesopotamian Shamash
Inshushinak was closely related to the afterlife and appeared as a judge of the dead in the so-called Susa funerary texts.
The Elamite Zigurat Chogha Zanbil in Khuzestan Province in Iran, built about 1250 BC by the king Untash-Napirisha was mainly to honor Inshushinak.
Some scholars believe that during the Achaemenid period of the Persian Empire, starting 7th century BCE, Inshushinak began losing prevalence among southwestern Iranians.

Visual Description

با این که سند تصویری از این ایزد در دسترس نیست (یا من نیافتم) برخی احتمال می‌دهند که پیکرک یافت شده در شوش که در حال حاضر در موزه‌ی لوور به نام «خدای دست طلایی» است، از وی باشد. پس نگاره بر پایه‌ی آن قرار داده شد.

Compare With

شمش یا شاماش

Related Creatures

References

منابع
Iranica - Anshan
Archeology Of Elam - Daniel Potts 1999
Figurine of a god with golden hand - Louvre.fr