Vayu | Vayu Purana | VĀYU | वायु | وایو | آوادو

وایو، در فرهنگ و باور کهن هندوایرانی و در آیین مزدایی، ایزد هوا، باد و جوّ دانسته میشود. وایو از جمله مفاهیمی پیچیده ای است که در طول قرون معنی متفاوتی گرفته است. به گفته‌ی ایرانیکا این ایزد/مفهوم در اوستا هم محافظ آفریدگان خوانده شده هم گیرنده جان. در متون پهلوی این دوگانگی به صورت «وایِ وِه» وایوی خوب و «وایِ وَتتَر» وایوی بد نام برده شده.

نگارش: ممد نقاش باشی

Synonymous with Wind, Atmosphere, and Space is the name of a deity in ancient Indo-Iranian beliefs. Vayu has a complex and evolving meaning throughout Iranian and Indian religious history. It's on the basis of the much later Pahlavi sources, one can identify one scenario where there was a primordial condition of infinite Space (Vāyu) and infinite Time (Zruwan), from which the dualities of finite space and time evolved as the requisites of the creation of the world.

Visual Description

…

Compare With

…

Related Creatures

References

منابع

https://www.iranicaonline.org/articles/vayu
ایرانیکا