TABE & TABE’E
Tābe & Tabe'e | Tabi & Tabi’a | تابِع و تابِعِه
Illustration by Farima Keshavarz
در باور اعراب قدیم، هر شاعر جنی دارد که به او شعر تلقین می‌کند. اگر این جن مذکر باشد به او «تابع» و اگر مؤنث باشد به او «تابعه» می‌گویند. این مطلب در شعر رودکی، سمرقندی و جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی نیز آمده است و به این معناست که در ایران نیز این باور شنیده و نقل می‌شده است.
در بین اقوام قدیم باوری شایع بوده است که ارواحی وجود داشته‌اند که به انسان علاقه‌مند می‌شدند و در همه‌جا همراه او بودند. این موجودات در اکتشافات و اختراعات علمی و خلق آثار هنری به انسان کمک می‌کردند و به همین دلیل هم در جهان آثار خارق‌العاده‌ای وجود دارد. این باور در شعر رودکی به این شکل آورده شده است:
«ورچه دو صد تابعه فریشته داری / نیز پری باز و هرچه جنی و شیطان»
نگارش: زینب هاشمی
There had been a belief among Arab tribes in the distant past that every single poet has a Jin (genie) that assists and inspires them. This belief is also reflected in early Islamic Iranian/Persian literature. Dr. Mohammad Dabir Siaghi writes that this belief has been prominent among artists and poets in the past that, the inspiration strikes not due to their abilities, but through an outside source. It was further believed that these invisible beings/Jins at times took a liking to a person and put ideas in their head, being the source of many discoveries. These inspiring spirits/Jins were called 'Taabe' if male and 'Taabe-e' if they were believed to be female spirits.
Visual Description
Compare With
…
Related Creatures
References
•دانشنامه جهان اسلام
•مقاله 《تابعه》، جلال‌الدین همائی، مجله یغما
•پیشاهنگان شعر فارسی، محمد دبیرسیاقی
