در روزگاران پیشین پادشاهی بود که پسری داشت. این پسر هر روز به همراه نوکرانش به سیر و شکار می‌رفت. یک روز وقتی برای شکار به محل همیشگی می‌رفت دید در آنجا چند نفر خیمه زده‌اند و مشغول شکار هستند. پسر به وسیله نوکرش پرس و جو کرد و فهمید که دختر پادشاه شهر چین و ماچین به همراه چند دختر دیگر در آنجا خیمه زده‌اند

جغدی بود که با کبک کوهی عروسی کرد. روزی از روزها با هم دعوایشان شد…

پیرزنی بود پسری داشت به نام آقا تنگلو که خیلی بهانه گیر بود و هر روز هوس چیزی میکرد

قهرمان قصه یک «بچه خیاط» است که به مدد هوش و فراست معماها را حل کرده و داماد حاکم قصه میشود.

آسه نی در لهجه مردم روستای نایه از روستاهای نور مازندران به معنی قصه آمده است. این همان کلمه‌ای است که در فرهنگ‌های مختلف به صورت‌های افسانه، اوسانه، اوسنه و آسوکه آمده است. قصه زیر که متن کامل آن می‌آید همان متل گنجشک اشی‌مشی است که به روایت نایه‌ای بیان شده است

آسه نی در لهجه مردم روستای نایه از روستاهای نور مازندران به معنی قصه آمده است. این همان کلمه‌ای است که در فرهنگ‌های مختلف به صورت‌های افسانه، اوسانه، اوسنه و آسوکه آمده است. قصه زیر که متن کامل آن می‌آید همان متل گنجشک اشی‌مشی است که به روایت نایه‌ای بیان شده است

آسوكه مدتنبل که در لهجه سیستانی به معنی، قصه مرد تنبل است از جمله قصه‌های عامیانه مردم سیستان و بلوچستان است. گوینده قصه زنی است که با زبان فارسی آشناست. اما در روایت قصه از کلمات و اصطلاحات سیستانی استفاده کرده است. این قصه درباره لیاقت و کاردانی زن و تأثیری است که او می‌تواند بر یک مرد داشته باشد. در اغلب افسانه‌های سیستانی زن سمبل نجابت فداکاری و پاک‌دامنی و نیز صاحب اراده‌ای قوی و زیرکی فوق‌العاده است

آسوكه مدتنبل که در لهجه سیستانی به معنی، قصه مرد تنبل است از جمله قصه‌های عامیانه مردم سیستان و بلوچستان است. گوینده قصه زنی است که با زبان فارسی آشناست. اما در روایت قصه از کلمات و اصطلاحات سیستانی استفاده کرده است. این قصه درباره لیاقت و کاردانی زن و تأثیری است که او می‌تواند بر یک مرد داشته باشد. در اغلب افسانه‌های سیستانی زن سمبل نجابت فداکاری و پاک‌دامنی و نیز صاحب اراده‌ای قوی و زیرکی فوق‌العاده است

متل آسُکه بوچَلگهِ در لهجه سیستانی همان متل دویدم دویدم است. که متن اصلی آن به زبان محلی و ترجمه فارسی

آن آورده می‌شود

آسک به معنی آهو است، قصه‌ای با ترکیب انسان و حیوان است. سحر و جادو نیز در آن وجود دارد. نثر قصه ساده است. از شعر نیز (به طور کوتاه) در آن استفاده شده است

این افسانه در کتاب سی افسانه از افسانه‌های محلی اصفهان روایت و توسط امیر قلی امینی گردآوری شده است. قصه با طرح یک معما آغاز می‌شود و جواب غیرمتعارف سومین فرزند (در اینجا دختر) ماجراهایی را در پی دارد. معماهای دیگری هم از طرف دیو مطرح می‌شود که قهرمان دیگر قصه به آنها پاسخ می‌دهد

این قصه درباره یک خانواده است که آرزو می‌کنند به قصر پادشاه راه پیدا کنند. در بین این خانواده دختری است که از بقیه آرزوی بزرگ‌تری دارد و سرنوشت متفاوتی پیدا می‌کند

این قصه درباره یک خانواده است که آرزو می‌کنند به قصر پادشاه راه پیدا کنند. در بین این خانواده دختری است که از بقیه آرزوی بزرگ‌تری دارد و سرنوشت متفاوتی پیدا می‌کند

این قصه درباره زن و شوهر احمق و خوش‌طینتی است که نامشان آدی و بودی است. این حماقت و خوش‌قلبی باعث به‌وجود آمدن ماجراهای خنده‌آوری می‌شود. نشر قصه ساده و روان است

گرگینه ای به دنبال دختر زیبای رویاهایش

در زمان‌های قدیم، مردی یک بز داشت. روزی به پسر کوچکش گفت این بز را ببر و بچران. پسر بز را به صحرا برد و تا شب چراند. شب مرد از بز پرسید: امروز خوب سیر شدی؟ بز به دروغ گفت: آخر مگر در بیابان هم علف پیدا می‌شود. پسرت میخ مرا وسط بیابان کاشت و خودش رفت پی بازی‌اش. مرد عصبانی شد و پسر را کتک زد

شیر، برترین و پرقدرت‌ترین حیوانات جنگل، گرچه مصمم به انتقام گرفتن از انسان است اما خود به سادگی مقهور آدمیزاد می‌شود

یکی بود یکی نبود؛ غیر از خدا کسی نبود. یک بزبزکانی بود که سه تا بچه داشت. یکی شنگول، یکی منگول و یکی کُله‌پا. یک روز بزبزکان گفت: ننه شنگول، ننه منگول، ننه کُله‌پا، من می‌خواهم بروم به صحرا، علف بخورم، پستانهایم پر از شیر بشود، برایتان بیاورم. شما هم در خانه را از پشت محکم ببندید

این قصه درباره‌ی رفتار و اعمال مرد احمق و بیچاره‌ای است. گرفتاری‌هایی که مرد با آن روبرو می‌شود.